Eliksem

De naam Eliksem slaat vermoedelijk terug op een persoonsnaam en de plaatsaanduiding voor 'een woning nabij een diep water'.

Sporen van Gallo-Romeinse bewoning, in de omgeving van de 'Konijnenberg' tonen aan dat de nederzetting aan de oever van de Kleine Gete zeer oud is. Rond het jaar 1000 werd op dezelfde plaats een kerkje gebouwd waarrond geleidelijk aan een dorp groeide.

Eliksem was een heerlijkheid die tot, in de 17de eeuw behoorde tot het Hertogdom Brabant, Kwartier Tienen. Het dorp werd in pand afgestaan aan de Spaanse kroon. In 1565 werd het verkocht aan Arnold Amours en in 1589 aan Pieter Van Ruysschen, heer van Boutersem en Marquette.

Omstreeks 1440 telde Eliksem 22 bewoonde huizen, een aantal dat door oorlogsomstandigheden snel achteruit ging. Op het einde van de 15de eeuw werden slechts acht schamele hutten geteld. De plaats was gelijktijdig aantrekkelijk en kwetsbaar, omwille van de aanwezigheid van stromend water en de eeuwenoude 'stenen brug' die de verbinding vormde tussen de regionale centra Tienen en Landen. Om de 'Koningsbrug' over te steken werd vóór de Franse Revo1utie tolgeld geëist. In de 16de en vooral in de 17de eeuw kreeg het dorp het zwaar te verduren van rondtrekkende legerbenden.

In 1796 werd Eliksem een gemeente in het 'Départemen de l'Ourthe', kanton Landen. Op 1/1/1971 kwam de fusie met Neerwinden en op 1/1/1977 met Landen.